Nurt psychoterapii integracyjnej
nazywany bywa również integratywnym lub eklektycznym, ponieważ czerpie z dorobku różnych podejść terapeutycznych, dopasowując tym samym techniki i sposoby pomocy dla każdego pacjenta indywidualnie.
Psychoterapia integracyjna oficjalnie stała się metodą psychoterapii wraz z powstaniem w 1983 roku w Stanach Zjednoczonych Towarzystwa Eksploracji Integracji Psychoterapii, choć już wcześniej pojawiały się próby połączenia myślenia i technik różnych podejść terapeutycznych.
Psychoterapeuci pracujący w nurcie integracyjnym:
– często opierają się na wybranym wiodącym podejściu, np. poznawczo behawioralnym czy psychodynamicznym, a uzupełniają swoją pracę technikami z innych nurtów.
– innym razem, stosują mieszane metody, dostosowując techniki do potrzeb danego pacjenta i samego procesu terapeutycznego.
Psychoterapeuta integracyjny mając świadomość, jak różne czynniki kształtują psychikę człowieka, wprowadza odpowiednie narzędzia, w zależności od sytuacji i historii pacjenta. Swoje wiedzę opiera na wielu dostępnych nurtach terapeutycznych. Kieruje się badaniami, które potwierdzają skuteczność danego sposobu pomocy w relacji z danym problemem.
Zadaniem psychoterapeuty integracyjnego jest obserwacja, jak wybrane metody wpływają na pacjenta, a kiedy jest taka potrzeba modyfikuje je, aby przyniosły optymalne efekty. Jest to zatem podejście, które stara się widzieć pacjenta w szeroki sposób, a metody swoje tworzyć „uszyte na miarę”
Uniwersalność nurtu integracyjnego
Psychoterapia integracyjna jest uniwersalną formą pomocy, stosowaną w pracy zarówno z dziećmi, młodzieżą i osobami dorosłymi. Jest skuteczna w przypadku leczenia wszelkich zaburzeń psychicznych (lękowych, depresyjnych), a także zaburzeń osobowości.
W naszym Gabinecie Jolanta Studentkowska prowadzi psychoterapię w tym nurcie.
